بررسی علل و نتایج درمان فلج عضله مایل فوقانی چشم در بیماران کاندید عمل جراحی در بیمارستان لبافی‌نژاد

هدف: هدف این مطالعه گزارش علل و نتایج درمان بیماران مبتلا به فلج عضله مایل فوقانی کاندید عمل جراحی طی مدت ده سال در بیمارستان لبافی­نژاد می‌باشد. روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی، به صورت گذشته‌نگر پرونده بیمارانی که در سال‌های 1376 الی 1386 با تشخیص فلج عضله مایل فوقانی کاندید عمل جراحی شدند، از نظر مشخصات دموگرافیک، نتایج معاینات بالینی به ویژه در ارتباط با انحراف چشم و نیز مداخلات جراحی صورت گرفته و نتایج درمان بررسی گردید. یافته‌ها: در مدت انجام مطالعه 83 بیمار مبتلا به فلج عضله مایل فوقانی کاندید جراحی شدند که در 73 مورد پرونده پزشکی فرد کامل بوده و وارد مطالعه گردید. بیماران شامل 45 مرد و 28 زن با محدوده سنی 5/1 تا 62 سال (میانگین 7/11±7/19) بودند. علت فلج در 56 مورد (76 درصد) مادرزادی و در 17 مورد (24 درصد) اکتسابی بود. اغلب بیماران (9/47 درصد) درگیری چشم چپ داشتند و در 7/13 درصد موارد درگیری دوطرفه وجود داشت. شایع‌ترین شکایت بیماران انحراف چشم (1/52 درصد) بود. ضعف عضله مایل فوقانی در 2 نفر (7/2 درصد) وجود داشت و آزمون forced duction در 7 نفر (7/9 درصد) مثبت بود. تنبلی چشم در 14 نفر (2/19 درصد)، نامتقارن بودن صورت در 5 نفر (8/6 درصد)، گردش سر در 10 نفر (7/13 درصد) و بالا بودن چانه در 3 نفر (1/4 درصد) قبل از عمل جراحی مشاهده گردید. میانگین انحراف عمودی چشم 3/8±2/16 پریسم بود، که با عمل جراحی به 4±9/1 پریسم کاهش یافت (05/0P<). میانگین اگزوتروپی و ازوتروپی قبل از عمل به ترتیب 5/9±15 و 5/11±9/13 پریسم بود که بعد از عمل به 8/4±5/1 پریسم کاهش یافت (05/0P<). شایع‌ترین نوع فلج عضله مایل فوقانی بر حسب دسته‌بندی Knapp، گروه سوم (5/42 درصد) بود. شایع‌ترین عضله‌ای که تحت عمل جراحی قرار گرفت، عضله مایل تحتانی (6/83 درصد) بود که در اکثر موارد از عمل جراحی مایکتومی استفاده شد. نتیجه‌گیری: شایع‌ترین نوع فلج عضله مایل فوقانی که در این مرکز فوق تخصصی منجر به جراحی شده است، نوع مادرزادی بوده که اغلب در مردان جوان مشاهده گردید و بیش‌ترین مداخله صورت گرفته، تضعیف عضله مایل تحتانی بود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 4: 360-354.